Καρπίζουνε μέσα μου παλιά καλοκαίρια
ανάβουνε βλέμματα αλλοτινά
θρο΄ί' σματα αγγίσματα.
Τίποτα δε χάθηκε στ' αλήθεια, όλα είναι εδώ, όλα είναι εδώ.
Μια σπίθα μόνο ανάβει πυρκαγιές
στις θημωνιές της μνήμης
πυρκαγιές στις θημωνιές της μνήμης.
Κι αν η ελπίδα το μέλλον συντηρεί
η μνήμη τρέφει το παρόν
το παρελθόν μας δικαιώνοντας.
Γιατί ό,τι υπήρξε μια φορά
δε γίνεται να πάψει να έχει υπάρξει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου