Γελαστή φωτογραφία, Μιχάλης Γκανάς

Κι αν σου μιλώ ψιθυριστά / κι αν σ' αγαπώ συλλαβιστά/είναι που σε βλέπω στ' όνειρό μου/ κάτι βράδια να με ντύνεις χάδια μεταξωτά. / Είναι που φοβάμαι μην ξυπνήσω και σε χάσω/ μήπως σε ξεχάσω, οριστικά./ Κι αν σου μιλώ με μια φωνή / που δεν ακούν οι ουρανοί / είναι που 'χεις γίνει γελαστή φωτογραφία, / έχρωμη απουσία, όλο νερά./Είναι που χαϊδεύω το σακάκι σου τα βράδια / και φορώ τα χάδια, μαύρα κουμπιά. /Είναι που δε βρίσκω σε κανένα μονοπάτι ένα χαλικάκι του γυρισμού. / Γίνε φωτιά να σε κοιτώ /γίνε τραγούδι στο στόμα / γίνε γιορτή να ξεχαστώ / κρύψου παντού να σε βρω.