Κυριακή 20 Σεπτεμβρίου 2009

ΑΛΟΓΑ ΠΕΡΗΦΑΝΑ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ, Μίλτος Σαχτούρης

ΑΛΟΓΑ ΠΕΡΗΦΑΝΑ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ, Μίλτος Σαχτούρης

Άλογα περήφανα
οι επιθυμίες μου
γονάτισαν κάθισαν χάμω

η πόλη όλη βάφτηκε στο σκοτάδι

μόνο τρεις άνθρωποι περπάτησαν

ο ένας πήγε να βρει το Θεό
ο άλλος πήγε να βρει το Διάβολο
και ο τρίτος πήγε να βρει το Κενό.


(από τη συλλογή Έκτοτε)

Παρασκευή 18 Σεπτεμβρίου 2009

Η νύχτα γαντζώνεται στο σώμα της.

Πάλευε το σκοτάδι καιρό.
Προσπαθούσε να αντιμετωπίσει
την αδυσώπητη έλευση της νύχτας.
Όμως, το ένιωθε πάνω της,
σχεδόν το ψηλαφούσε.

Οι μικρές στιγμές του σκοταδιού
σαν νύχια γαντζώνονταν πάνω στο σώμα της
και μετά παντού το κουβαλούσε
ακόμα και στη μέρα.
Το φως το σκοτάδι δεν πτοούσε.

Δευτέρα 14 Σεπτεμβρίου 2009

Η Αντιγόνη Λαβδακίδου σκέφτεται δυνατά...

«Σαν περιήγηση που ξεκίνησε στους δρόμους μιας συννεφιασμένης πόλης, υπό τους ήχους του Rapunzel, να σε καταδιώκει το υποσυνείδητό σου, να περπατάς σαν να τρέχεις, να μαζέψεις ποιες εικόνες, ποιες επιθυμίες, ποια πρόσωπα, έτσι θρυμματισμένα που προσπαθούν να ανασυσταθούν στη μνήμη σου και η μελωδία εκεί, να μεταμορφώνεται στις μέρες του Pearly Spencer, τραγουδώντας Again and again, αν επρόκειτο να φύγεις ποιους θα πλήγωνες, εσύ πόσο θα πληγωνόσουν, you are killing me again, και όλα αυτά…γιατί;»

Σάββατο 5 Σεπτεμβρίου 2009

Σκέψεις που θα μπορούσαν να γίνουν μέρα

Η Αντιγόνη Λαβδακίδου σκέφτεται δυνατά:
«Με κούρασε η διανοητική μου εργασία. Δεν έχω πια άλλες ιδέες. Ή το χειρότερο, δεν έχω πλέον υπομονή για να τις δημιουργήσω. Και έτσι συγκρούομαι με τον εαυτό μου εκείνον που προσπαθεί να με πείσει να αντλήσω υπομονή βαθιά από τις ρίζες των μαλλιών μου. Φεύ! Ειρωνεία: πέφτουν και οι τρίχες σιγά-σιγά…».
«Θέλω να ζήσω!!! Τη ζωή ως βίωμα, εμπειρία, πράξη. Φτάνει πια η θεωρία και οι ομιχλώδεις περιηγήσεις».


Α. Οιδ. Λ.