Η Αντιγόνη Λαβδακίδου σκέφτεται δυνατά:
«Με κούρασε η διανοητική μου εργασία. Δεν έχω πια άλλες ιδέες. Ή το χειρότερο, δεν έχω πλέον υπομονή για να τις δημιουργήσω. Και έτσι συγκρούομαι με τον εαυτό μου εκείνον που προσπαθεί να με πείσει να αντλήσω υπομονή βαθιά από τις ρίζες των μαλλιών μου. Φεύ! Ειρωνεία: πέφτουν και οι τρίχες σιγά-σιγά…».
«Θέλω να ζήσω!!! Τη ζωή ως βίωμα, εμπειρία, πράξη. Φτάνει πια η θεωρία και οι ομιχλώδεις περιηγήσεις».
Α. Οιδ. Λ.
Βρε το Αντιγονάκι...(η Ζηνοβία, ώ! τι χαρούμενη ζωή χτυπάς φτωχή καρδιά με βία)
ΑπάντησηΔιαγραφή