Δευτέρα 3 Αυγούστου 2009

Σκι, Γιάννης Βαρβέρης

«Ακρίδα του ρίγους/ το αυτί μου μια πίστα/ η γλώσσα σου εξαίσιος σκιέρ/ πεταχτών ελιγμών απίθανων ψιθύρων/ με τινάζει στα σλάλομ τ’ ουρανού./ Μετά παίρνεις νωθρά το σουτιέν σου απ’ το πάτωμα/ κουμπώνεις τη μελαγχολία του κόσμου/ στον ήχο/ της κόπιτσας».

(από τη συλλογή Αναπήρων πολέμου)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου